.

ราคาไม่เท่าไหร่เองก็ประมาณ $1,900 ถ้าคิดเป็นเงินไทยก็ 66,500 บาท เท่านั้นเอง เหอะๆๆ

------- หมาไฟ

มาคุยแบบสนุกๆแล้วกันนะครับ

Canon นั้นข้อดีคือความคมของภาพ คมกริปรายละเอียดดี ( ถ้าไม่เทียบกับ Sinar Hy6 ที่ราคา 3 ล้านกว่านะครับ ) ราคาถูกมากๆ

Nikon นั้นภาพได้ Contrast ที่ดี การใช้งานกล้องที่ง่าย พวกเลนส์และอุปกรณ์ที่ล้นเหลือ

Pentax เบา เบา เบา แล้วก็เบา ... ปรับง่าย Learning Curve ต่ำ

แล้ว Sony ล่ะ ? ... ในขณะที่คนทั่วไปคิดว่าเป็นกล้องห่วยๆคุณภาพสู้ไม่ได้ ราคาสูงทะลุฟ้า ปุ่มปรับมากมายเกินความจำเป็น

ส่วนตัวผมเองนั้นกล้องที่ใช้ประจำในขณะนี้คือ Konica Minolta Dynax 7d ... ถ้าจะว่าก็คือพ่อของ Sony Alpha 700 นี้นั่นแหล่ะครับ ... สิ่งที่คนพูดถึงกล้องตัวนี้นั้นเป็นเช่นเดียวกับที่พูดถึงเจ้า A700 เลย

ทีนี้ผมจะมาอธิบายว่าเพราะอะไรผมจะเลือกกล้องตัวนี้เป็นตัวต่อไป ... ไม่ใช่ Canon, Nikon, Olympus, Pentax, Samsung, Panasonic, Leica, Fujifilm ( อาจจะถอยตัว UVIR ของ S5Pro มาเป็นตัวรองครับ )

เรื่องแรกเลยคงจะเป็นเรื่องของระบบกลไกของ Konica ( ที่ยกทีมมาทำงานในชื่อ Sony แทน ) ... กล้องยี่ห้อนี้นั้นเป็นที่รู้กันมาช้านานว่าระบบกลไกของเลนส์และโฟกัสทำงานได้ดีที่สุดในโหมดออโต้ (ผมเองปรับโฟกัสเองครับ ... แต่บ่อยครั้งที่ใช้ปุ่ม AF/MF ที่เป็นปุ่มในดวงใจ 1 ใน 3 ปุ่ม ของกล้อง D7D ) ทำให้การโฟกัสจับภาพเคลื่อนไหวนั้นมีโอกาสมากกว่าที่จะได้ภาพที่เราต้องการ

เรื่องต่อมา กล้องที่ทำโดยบริษัทฟิลม์เก่ามักจะให้ความสำคัญในเรื่องสีครับ ... กล้องของ Fujifilm หรือ Kodak Pro (สีของ Kodak Pro DSC14n นั้นเหมือน Film 35 มาเองเลยครับ ) นั้นมีสีที่ยอดเยี่ยมจนต้องยกนิ้วให้ ... Konica Minolta (Sony) ก็เช่นกันครับที่จะใส่ใจในเรื่องของสีของภาพมากกว่า

จากนั้น ... Zeiss ของ Sony นั้นเป็นกระจกที่ยอดเยี่ยมที่สุดแล้ว ... ถ้าจะดีกว่านั้นอาจจะเป็น Schneider บางตัว ... หรือ Customize Cooke ที่ราคาเหยียมหลายแสนบาทเพราะต้องสั่งทำพิเศษเองตาม Order ดังนั้นการควบคุมสีและเงาของภาพจะมีโอกาสมากกว่าครับ

ต่อจากนั้น ... Super Steady shot (ทั้งเทคโนโลยีของ Sony ปนกับของเดิมของ Konica Minolta )ทำให้ภาพหลายภาพที่มันควรจะเบลอนั้นกลับฟื้นคืนชีพขึ้นมาได้ ... ไม่จำเป็นต้องไปลงทุนกับเลนส์ราคาแพงหลายต่อหลายตัวที่มีตัว Stabiliser ในตัว ... ถึงมันจะคุณภาพแย่กว่า ... แต่ก็ลดต้นทุนได้พอสมควรครับ

และเรื่องที่สำคัญที่สุดคือการใช้งานด้วยความเร็วและสะดวก ... ผมคิดว่าช่างกล้องหลายคนในโลกตอนนี้ ( คาดว่าน่าจะอยู่ที่ 90% เลยทีเดียวครับ ) กำลังลุ่มหลงในความอลังการของคุณภาพของภาพที่เราอาจจะไม่ได้ใช้มันจริงๆจังๆ ... จะมีซักกี่คนเชียวที่ซื้อ 40D ไปถ่าย RAW วันละ 500 ภาพแล้วมานั่งแต่ง Full resolution ใน Photoshop แล้วอัก Blow up ออกมาขนาดเท่า A2 ? ... คนส่วนใหญ่ยังอัดภาพขนานจัมโบ้อยู่ครับ ... คนบางคนยังมอง Moire ในภาพไม่ออกด้วยซ้ำ ( หรือไม่รู้ว่ามันคืออะไร ... ) แบบว่า Review ท่านว่าก็ว่าตาม

แต่กล้องอย่าง A700 (ซึ่งเหมือนกับ D7D มากต่างกันแค่ไม่กี่อย่าง) เท่าที่มองเห็นนั้นเป็นกล้องที่ Design มาสำหรับการใช้งานจริง ... เมื่อจะปรับอะไรก็สามารถหลับตาทำได้ (ผมหลับตาปรับทุกอย่างที่จำเป็นสำหรับการถ่ายภาพภาพนึงได้โดยใช้เวลาไม่เกินสามวินาที อาศัยการฝึกฝนบ่อยและการใช้งานเป็นประจำและทำความคุ้นเคยกับกล้องอย่างดี) กล้องอย่าง A700 นั้นมีปุ่มการปรับทุกอย่างด้วยความรวดเร็ว ( คือการดึงทุกอย่างออกมาจากเมนูมาใส่ไว้ข้างนอกเพื่อให้ง่ายต่อการกดเปลี่ยนทันที )ซึ่งเป็นสิ่งจำเป็นมากๆสำหรับช่างภาพเพราะเวลาเพียงวินาทีเดียวหมายถึงจังหวะของภาพที่สูญเสียไป ... Dynamic ของภาพช่างภาพไทยส่วนใหญ่หายไปเพราะไม่เคยให้ความสำคัญของจังหวะภาพเสียเท่าใดนัก

สรุปแล้วก็คือว่าผมคิดว่านี่คือกล้องตัวต่อไปที่ผมจะซื้อ ( พร้อมเลนส์ 50 F1.4 และ 85 F1.4 มาเสริมทัพเดิมก็คือ 80-400 F3.5-4 ของ Tokina, 90mm Macro F2.8 ของ Tamron และ เลนส์ Kit AT-DT ของ Konica Minolta)

ใช่ว่าข้อเสียมันไม่มี ... เรื่องของราคานั้นเป็นเรื่องใหญ่ครับ ... แต่ถ้ามันใช้งานแล้วสร้างประโยชน์(และเงิน)ให้เราสูงสุด ... เราก็ควรจะเลือกกล้องตัวนั้นครับ

เขียนคุยกันเฮฮาครับ ... มองจากวิธีการถ่ายของผมเท่านั้นนะครับ ... คิดว่า Preference ใคร Preference มันครับ แต่ละคนใช้งานแตกต่างกันไป ... แต่แนะนำว่าอย่าหลงเทคโนโลยีหากไม่ได้ใช้มันจริงนะครับ ... บางอย่างที่เรามีอาจจะเทพเพียงพอแล้วครับ ...

ปล.ยังไงก็ยังอยากได้ Sinar Hy6 พร้อม Back Aptus อยู่ดีนั่นแหล่ะครับ .... หากแต่จนด้วยเกล้าหาเงินทั้งชีวิตก็คงซื้อไม่ได้ครับ : )

ขอบคุณครับ สวัสดีครับ

:: Take minimum, Give Maximum ::

สังเกต

เลนส์ Minolta เองก็เยี่ยมครับ Bokeh สวยมาก

ราคาโดยประมาณเท่าไรครับ