ข้อมูลไหลมาจากทั่วทุกทิศ ส่งมายังแอพพลิเคชั่นต่างๆ มากมายเช่น อีเมล, แชท, เอสเอ็มเอส, ทวิต, สถานะและตำแหน่งแห่งหนล่าสุด, ข่าวใหม่, วีดีโอ ลิงก์, ภาพมากมายจากท้องถนน ร้านกาแฟ อาหารตามสั่งข้างถนน งานปาร์ตี้สังสรรค์จากที่ต่างๆ มันมากมายซะจนน่ากลัว หลายคนมีพฤติกรรมเสพย์ติดกับข้อมูลออนไลน์ไม่ว่าจะทำอะไรทำงาน, เที่ยว, กินข้าว ยังคงต้องคอยอัพเดทข้อมูลอยู่ตลอดเวลา สิ่งนี้มีผลกระทบกับตัวเรา
มีผลงานวิจัยล่าสุดจาก UCSF ระบุว่าการถูกรบกวนด้วยข้อมูลพวกนี้ ตลอดเวลามีผลกระทบกับความจำแบบที่เรียกว่า "ความจำระยะสั้น" (working memory) นั่นคือเราจะจดจำข้อมูล หรือสิ่งที่ทำผ่านมาในช่วงระยะเวลาสั้นๆ ได้น้อยลงเช่นพฤติกรรม, หน้าตาคนที่เดินผ่านในที่สาธารณะ, ลืมงานชิ้นเล็กๆ บางชิ้น และยิ่งกว่านั้นในระยะยาวจะมีผลกระทบกับความจำ และพฤติกรรมด้านสภาพจิตใจอีกด้วย
ผลกระทบนี้นักวิจัยยังไม่สามารถบอกได้ว่าจะแก้ไขยังไง ยังคงทำวิจัยกันอย่างหนักเพื่อหาคำตอบกันต่อไป จิตแพทย์บางรายกังวลกับคนบางคนที่อาจจะมีพฤติกรรมถึงขั้นเสพย์ติดข้อมูลเหล่านี้ เราใช้เวลาอยู่กับข้อมูลออนไลน์มากไปรึเปล่า แม้วิธีแก้ไม่มีแต่ป้องกันได้ง่ายๆ (แต่ทำยาก) คือ ออฟไลน์ไปซะ ฟีเจอร์จำพวกแจ้งเตือนต่างๆ ปิดไว้อย่าให้เด้งขึ้นมาโชว์เชียว จัดตารางเวลาของเราดีๆ เช่นช่วงเวลาไหน จะใช้เช็คอีเมล, ทวิต, แก้ไขสถานะ, อ่านข่าว ไม่งั้นงาน หรือกิจกรรมอื่นๆ ไม่เดินแน่ๆ อย่าให้ถึงกับต้องมีการออกกฎหมายควบคุม เหมือนกับที่วุฒิสภาบางคนของ นิวยอร์กเสนอเลยว่า ห้ามใช้โทรศัพท์มือถือ, อุปกรณ์พกพาต่างๆ บนทางเท้าสาธารณะ
Comments
กระทบครับ
ขอบคุณครับ
เสริมครับ:
ผมเข้าใจว่าข่าวนี้น่าจะลง JuSci มากกว่านะครับ
เรื่องนี้ผมเคยดูจากรายการ Sponce รู้สึกว่าจะเป็นเรื่องจริงนะครับ
เพราะความสะดวกจากอุปกรณ์ IT ทำให้ความสามารถในการจดจำระยะสั้นลดลง เพราะเราไม่ค่อยได้ใช้มันครับ
เช่น เบอร์โทรศัพท์ เพราะเรามักจะกดเมมเป็นชื่อ หรือ Add เป็น Speed Dial เอาไว้เลย ทำให้เวลาเราจะนึกถึงเบอร์ของใครซักคน เราจะจดจำได้น้อยมาก บางคนจำได้ไม่ถึง 3 เบอร์ (ตอนผมดูรู้สึกเขาเทสกับกลุ่มคนเป็น 10ๆ เบอร์ โดยให้ดูเบอร์ของสถานที่ราชการผ่านทางทีวี เพื่อทดสอบความจำระยะสั้น ซึ่งส่วนใหญ่จะเกิดขึ้นกับคนทั่วไป แต่กลุ่มคนที่ใช้สมองและสมาธิบ่อยๆ อย่างพวกเรียนเก่ง นักกีฬา อันนี้ไม่มีปัญหาแต่อย่างใด..)
ดังนั้น เราจึงควรลดการพึ่งพาความสะดวกของอุปกรณ์ IT ลงบ้างครับ แล้วพยายามฝึกจดจำอะไรบ่อยๆ เพื่อเป็นการฝึกสมองครับ..
ปล.อ้อ ในการทดสอบกลุ่มคนที่มีปัญหา หลังจากนั้นเขาให้ลดการใช้งานอุปกรณ์ IT อาทิตย์นึงครับ แล้วให้กลับไปฝึกจดจำเบอร์ รวมถึงพึ่งพาการจำด้วยสมองให้มากๆ หลังจากนั้นผ่านไป กลุ่มตัวอย่างสามารถจดจำความจำระยะสั้นได้ดีขึ้นกว่าเดิมมากครับ
ผมว่าคนเราติดกับเทคโนโลยีอำนวยความสะดวกมากเกินทั้งๆ ที่มนุษย์มีความสามารถที่จะทำอะไรโดยไม่ต้องพึ่งพาสิ่งเหล่านี้ได้อยู่แล้วครับ
ผมว่ามันทำให้ "ความเป็นสิ่งมีชีวิต" ของมนุษย์ลดลงนะ นับวันก็เข้าใกล้เครื่องจักรขึ้นทุกที
ถ้ามีเวลาก็ออกไปทำอะไรๆ แบบมนุษย์บ้างครับ ออกกำลัง พูดคุย พบปะ ฯลฯ
ด้วยความเป็นห่วง
ตรงข้ามนะครับ
ผมคิดว่าการพึ่งพาของอำนวยความสะดวกแบบนี้แหละ ทำให้มนุษย์ถอยห่างจากความเปนเครื่องจักรมากขึ้น และมีความเปนสิ่งมีชีวิตมากขึ้น
การที่เราไม่มีเครื่องจักรให้พึ่งต่างหาก ทำให้เราพัฒนาความเปนเครื่องจักรไว้ในตัวเอง
สมัยก่อนเรามีนักบัญชี ที่ต้องทำงานแม่นยำเป๊ะๆ คำนวนทุกอย่างเปน Routine วันๆอยู่แต่กับตัวเลข
สมัยนี้นักบัญชีแค่คิดว่าจะแต่งตัวเลขยังไง ที่เหลือกดคอมเอา
การมีเครื่องจักรให้พึ่งพามากขึ้น ทำให้เรามีความอดทนน้อยลง อยากจำอะไรน้อยลง คิดอะไรมีระบบน้อยลง
เพราะมีเครื่องจักรทำแทน
นี่ต่างหากคือถอยห่างจากความเปนเครื่องจักร
ถ้าพูดอย่างหยาบคือใกล้เคียงสัตว์มากขึ้น
การทำตัวเปนสัตว์สังคม ต้องติดต่อกันเพื่อแลกเปลี่ยนข้อมูล เหมือนมด เหมือนผึ้ง
ก็คือความเปนเครื่องจักรเหมือนกันครับ
บอกตรงๆว่าผมก็เป็น จำไรไม่ค่อยได้ แต่ก่อนไม่เป็นนะ พอใช้สมาร์ทโฟนไปนานๆเข้าเริ่มเป็นอะ
Pitawat's Blog :: บล็อกผมเองครับ
เริ่ม เบลอๆ เอ๋อๆ
สงสัยจะจริง จำอะไรได้น้อยมาก สำหรับผมคงเปลี่ยนจาก มนุษย์>>ปลาทอง แน่เลย
ผมกลับไม่เห็นด้วยเลย
เพราะว่า เราเลือกที่จะไม่จำในสิ่งที่มีตัวช่วยอยู่แล้ว แต่ในการดำรงค์ชีวิต เราก็ยังต้องจำ ต้องคิดอยู่ตลอดเวลา
ทำไมถึงคิดว่าความจำเราแย่ลง ในเมื่อความจำที่ใช้กับเบอร์โทรศัพท์ก็เกิดจากการทำซ้ำ
สมัยก่อนเราจะจดมันลงบนกระดาษ และโทรซ้ำ จนจำได้
ผมเชื่อว่าหลายท่าน จำเบอร์โทรศัพท์ไม่ได้ แต่จำอีเมล์ได้
ผมเชื่อว่าหลายท่าน จำเบอร์สำหรับสอบถามข้อมูลตั๋วหนังไม่ได้ แต่จำ URL ของ major ได้
จริงๆเพราะพฤติกรรมในการดำรงค์ชีวิตเปลี่ยนไปต่างหาก
ถ้าทุกวันนี้ เราไม่ต้องใช้ รีโมท tv ทุกคนจะลืมวิธีกดรีโมทไปเลยก็ได้
แต่ยังไงซะเราก็จะมาจดจำการสั่งงาน tv ด้วยเสียงแทน
เออ ต้องเริ่มจำว่าใช้กี่นิ้ว วาด-กวาดไป ซ้าย-ขวา-ขึ้น-ลง-มุมจอ-ขอบจอ-กลางจอ งงงงงง...
จริวๆ จะว่าไป ยุคที่ใช้จดหมาย ก็จำเลขที่บ้านกัน
พอยุคใช้โทรศัพท์ก็จำเบอร์โทร
ยุคใช้มือถือ ก็จำชื่อคนใน contact
ยุคนี้ ต้องจำพินบีบี จำ facebook จำ email
ความจำแย่ลงตรงไหนกัน
บางคนไม่จำมันก็จำไม่ได้อยู่แล้วครับ ส่วนคนชอบจำถ้าไม่ต้องจำเบอร์แล้วเขาก็เอาไปจำอย่างอื่นที่น่าจำกว่า