บร๊ะ คุณรู้ด้วยหรอว่าผมศึกษามาก่อนรึเปล่า? ถ้าผมไม่ศึกษามาก่อนผมจะตอบแบบนี้ทำไมกันนะ? น่าสงสัยจัง?

ทำอะไรบ้างครับ ช่วยอธิบายหรือลิงค์ข่าวต้นทางหน่อยจะขอบคุณมาก

เขาเปลี่ยนแปลงการสอบเกาเข่าหรือยัง?

หรือแค่เขียนนโยบายลอยๆว่า ให้ลดการบ้าน ลดการกวดวิชา แต่ยังไม่มีอะไรที่เป็นรูปธรรม? แบบการห้ามกวดวิชาแบบเสียเงิน(แต่กวดวิชาฟรีได้? จะมีคนเลี่ยงการจ่ายเงินไปจ่ายด้วยวิธีอื่นไหม?)

1. คือสิ่งที่คุณต้องการคือล้มล้างระบบสอบเข้าเลย? เปลี่ยนแล้วทุกอย่างจะแก้ปัญหาได้ทันที?

ตามที่ผมบอกไปว่ามันต้องทำทุกด้าน แต่จะหักดิบทันทีมันทำไม่ได้ พวกนี้มันต้องค่อยๆ เปลี่ยนไป ไม่งั้นก็เกิดกรณีแบบสูญญากาศปลดล็อกกัญชา แต่มันก็ต้องเริ่มจากที่ใดสักที่ก่อน อย่างเรื่องธุรกิจเรียนพิเศษนี่เป็นปัญหารกรุงรังมากถ้าไม่ตัดไฟตั้งแต่ต้นลมก็เป็นอย่างเกาหลีใต้ที่ผมให้ดูคลิปไป

จะบอกว่าให้เปลี่ยนการสอบ ทุกประเทศที่มีปัญหารวมถึงไทยเอง และทุกประเทศที่มีปัญหาก็ไม่ได้ใช้ระบบสอบเข้าเหมือนกันแต่มันก็ยังมีปัญหาเดียวกัน ปัญหามันไม่ได้เกิดจากจุดเดียว ยิ่งเป็นเรื่องวัฒนธรรมความเชื่อด้วยแล้วยิ่งแก้ยาก แต่การแก้ปัญหาเรื่องเรียนพิเศษนี่ก็ช่วยเรื่องปัญหาค่าใช้จ่ายของครอบครัวได้เยอะ ไม่ใช่ว่าทั้งชีวิตเลี้ยงลูกแล้วต้องหาเงินมาทั้งชีวิตเพื่อให้เรียนพิเศษอีก ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของต้นตอความเหลื่อมล้ำ

มันดีกว่าที่จะเริ่มจากจุดใดจุดหนึ่งที่ทำได้ทันที และเป็นสิ่งหนึ่งที่รัฐบาลจีนทำได้ในขณะที่เกาหลีใต้ทำไม่ได้ ทำไมประเทศอันดับต้นๆ ของโลกที่มีปัญหานี้ต้องพยายามแก้ไขจุดนี้ทั้งๆ ที่ต้องเสีย GDP ตั้งเยอะ ก็คงไม่ต้องพูดอะไรมากในคลิปก็บอกอยู่

เกาหลีเคยพยายามแบนเรื่องการทำเงินจากการติวสอบ แต่ก็ไม่ได้ผล จนต้องปรับเปลี่ยนวิธี เป็นการเรียนเสริมหลังเลิกเรียนถึงได้ผลดีขึ้น(แต่อันนี้จีนก็ทำ)

อันนี้ในคลิปก็บอกอยู่ทำไมถึงสรุปแบบนั้นไปได้ เกาหลีใต้ทำไม่ได้ ไม่ใช่ไม่ได้ผล สิ่งที่เกาหลีใต้ทำไม่ได้เพราะควบคุมตลาดมืดไม่อยู่ และเรื่องของนายทุน ซึ่งรัฐบาลจีนไม่แคร์นายทุนและเราก็รู้อยู่ว่าเขาโหดจัดเรื่องการควบคุม ปัจจุบันเกาหลีใต้ก็ยังคงมีปัญหาอยู่ คือ household income ก้อนใหญ่เลยที่ต้องจ่ายค่าเรียนพิเศษให้ลูกอยู่ดี และธุรกิจเรียนพิเศษนี่ยิ่งใหญ่และมีอิทธิพลมาก

2.

การรับเข้ามหาลัยฝั่งตะวันตกดูมีประสิทธิภาพ

อันนี้กว้างมาก เพราะแต่ละประเทศก็ไม่เหมือนกัน แต่ละมหา'ลัยก็ไม่เหมือนกัน ถ้าของ US ก็ออกแนวธุรกิจ ส่วนใหญ่มาจากต่างประเทศมีเงินก็เข้าได้ Click ส่วนถ้าอยู่แถวๆ นั้นก็ได้ทุนและโควต้า

ผมบอกได้ตรงๆ ว่าการรับเข้ามหา'ลัยนี่มันไม่ใช่ประเด็นหลักเลย คุณเองโฟกัสผิดประเด็น ประเด็นหลักๆ ก็คือวัฒนธรรมความเชื่อ และสภาพสังคม ซึ่งในคลิปที่ผมให้ดูก็บอกกรณีของเยอรมันและเกาหลีใต้ไว้แล้วเรื่องอาชีวศึกษา แต่วัฒนธรรมความเชื่อเอเชียเราเน้นอุดมศึกษามากเกินไป เรื่องระบบสอบเข้านี่ไม่ใช่ปัญหาหลักด้วยซ่ำ และอย่างที่ผมพูดไป จะเปลี่ยนให้ตายยังไงมันก็ไม่ได้ช่วยอะไรเรื่องเรียนพิเศษหรือแย่งกันสอบเข้า (จริงๆ เกาเข่านี่ไว้จำกัดจำนวนคนที่สอบเข้าได้ เพราะขนาดทำโควต้าแล้วจำนวนสถานศึกษาหรืองานที่รองรับในอนาคตก็มีไม่พอ)

เรื่องวัฒนธรรมความเชื่อนี่แก้ยากที่สุด ขนาดเรื่อง birth rate ปัจจุบันจีนก็ยังแก้ไม่ได้ ซึ่งอย่างที่ผมบอกมันต้องใช้เวลาและแก้ทุกจุดซึ่งก็ทยอยทำเรื่อยๆ อันนี้คิดว่าเวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์ แต่ไม่ใช่เรื่องเกาเข่าที่คุณย้ำแล้วย้ำอีกเหมือนเป็น holy grail ของปัญหาทั้งหมดซะจนผมว่าเกลียดขนาดนี้ก็เอา nuke ลงซักลูกเลยดีกว่า นี่ขนาดไม่ต้องไปสอบเองนะเนี่ย

ปัญหาจริงๆ ของฝั่งอเมริกาน่าจะเป็นเรื่องนี้มากกว่า อันนี้ต้องไปดูงานยุโรป แต่พอจะทำก็โดนกลุ่มนายทุนขัดขวางและโดนโจมตีทางการเมืองว่าเป็นคอมมิวนิสต์

3.

ผลงานการวิจัยต่างๆ ก็เป็นอันดับต้นๆ ของโลกโดยตลอด

อันนี้ผมว่ามันเหมือนปัญหาไก่กับไข่ ถ้าเปิดมาก่อนมีผลงานและชื่อเสียงมาก่อนในยุคที่ประเทศอื่นยังเพิ่งมีมหา'ลัยและยังต้องส่งคนไปเรียนต่างประเทศ มหา'ลัยนั้นๆ ก็จะดึงดูดคนได้มากกว่า และมีทุนวิจัยจากบริษัทต่างๆ เข้ามา หรือมีโครงการใหญ่ๆ ในประเทศก็เข้าไปร่วมได้ง่าย เช่น CERN เพราะงั้นก็ขึ้นอยู่กับเศรษฐกิจและความเจริญในประเทศด้วย

ปัญหาต่อมาคือประโยคที่ว่า "อันดับต้นๆ" อันนี้จะประเมินยังไง ตัวอย่างเช่น งานวิจัยที่ดีกว่าต้องช่วยชีวิตคนได้มากกว่า เช่นการแพทย์? หรือการค้นพบใหม่ๆ เกี่ยวกับ Physic หรือ Computer Science ที่จะช่วยให้ AI คิดเองได้? ซึ่งหลายๆ งานวิจัยก็อาจจะไม่มีประโยชน์ในปัจจุบันเลย แต่อาจจะสำคัญในอนาคตก็ได้

ถ้าเอา Top Pick ของ Nature ปีก่อนก็มีงานวิจัยกระจายอยู่ทั่วโลก แล้วต้องนับของเก่าขนาดไหน เพราะงานใหม่ๆ ก็มีของที่ดีและประเมินค่ากันตรงๆ ไม่ได้เพราะอยู่กันคนละ field บางที่เด่นด้านนี้ อีกที่เด่นอีกด้าน และมีจากทั่วทุกมุมโลก

หรือจะต้องดูที่ Ph.D student ซึ่งแต่ละคนก็มีที่มาจากแต่ละแห่ง ในโลกของ Ph.D นี่มัน international มากซะจนระบบสอบเข้าไม่สำคัญเลย ซึ่งก็มาจบปัญหาเดิมคือไก่กับไข่ คนถนัดด้านไหนก็เลือกมหา'ลัยที่มีชื่อเสียงด้านที่ตัวเองถนัด เพราะเปิดมานาน รุ่นก่อนหน้านั้นก็อยู่ในลูปเดียวกัน คือมีทุนวิจัยหรืออุปกรณ์ตรงสาย หรือจะนับที่ nationality ตัวอย่างเช่นงานวิจัยด้าน AI ถ้าไปหาอ่านงานวิจัยนี่เป็นคนจีนซะส่วนใหญ่เลย แต่ไม่ใช่ทุกมหา'ลัยจะมีทุนหรืออุปกรณ์ให้ใช้ ก็ต้องไปที่ๆ มีพร้อมด้านนี้

หรือจะนับรางวัลโนเบลซึ่งแต่ละคนก็ไปสอนมาหลายที่ อาจจะโดนล็อคตัวด้วยเรื่องทุนวิจัยหรืออุปกรณ์ที่มี แต่ผมว่ามันเกี่ยวกับบุคคลมากกว่าตัวมหา'ลัยเองสำหรับจุดนี้

งานวิจัยต่างๆ จากทุกๆ สาขาในทุกวันนี้นี่มีออกมาเยอะมากจากทั่วทุกมุมโลก อันดับต้นๆ ในแต่ละสาขาก็มีให้เห็นจากทุกที่ ถ้าวัด apple to apple ไม่ได้ แม้กระทั่งในสาขาเดียวกันก็แยกย่อยออกไปอีก ก็วัดที่จำนวนไม่ได้เช่นกัน บางที่อาจจะออกมาเยอะ บางที่น้อย แต่ทุกงานวิจัยก็อาจไม่ได้มีความสำคัญทันทีและอาจจะต้องการต่อยอดในอนาคต ซึ่งก็เป็นเรื่องปกติของงานวิจัย

4.

ซึ่งผมก็เคยบอกไปแล้วว่าทำแค่นี้(แบบที่จีนออกข่าวห้ามนู่นนี่)มันไม่ช่วยอะไรตราบใดที่ระบบการสอบเข้า มันยังเป็นแบบเดิม

เมื่ออ่านจบแล้วทราบปัญหาที่แท้จริง คิดว่าการเปลี่ยนระบบสอบเขาจะช่วยแก้ปัญหาได้ทันทีและเห็นผลทันตาไหม? ไม่ต้องอะไรมาก เอาประเทศเราเอง จะหยุด fever ที่ว่าทุกคนต้องได้ ป.ตรี ไหม

ก็อาจจะเป็นcultureแบบอาเซียนก็ได้มั๊ง มีปัญหาเหมือนๆกันหมด

จริงๆ คุณก็คงรู้ปัญหาจริงๆ อยู่แล้วล่ะ ถึงประโยคนี้จะใช้คำว่า "อาจจะ" ก็เถอะแต่ความเกลียดรัฐบาลจีนน่าจะบังตา แล้วคุณคิดว่าการแก้ปัญหาที่ถูกต้องและตรงจุดต้องทำยังไง จะแก้วัฒนธรรมความเชื่อของคนในสังคมได้ยังไง จริงๆ ในคลิปของ Asianometry ก็มีคำใบ้ให้อยู่แล้ว แต่การแก้ปัญหาเรียนพิเศษก็ถือว่าเป็นจุดเริ่มต้นที่ดี

บอกไว้ก่อนว่าอะไรดีผมก็ว่าดีอะไรแย่ก็ว่าแย่ ไม่ว่าจะตะวันตก ตะวันออก หรือที่ไหนก็ตามมันไม่มี ขาวกับดำ ถูกกับผิด หรือ คอมมิวนิสต์/ทุนนิยม เป็น Curse Word, จริงๆ ยุคนี้ก็ไม่มีประเทศไหนสุดกู่ไปทางใดทางหนึ่ง Asianometry เองก็เป็นคนไต้หวัน และเขาเองก็มองสิ่งดีที่และไม่ดีจากทุกประเทศแนะนำให้ดูคลิปเขาเยอะๆ อาจจะช่วยลดอคติลงได้