ค่าแรงในญี่ปุ่นแพงมากครับ อะไรที่ลดคนได้ ลด error ได้เขาทำทั้งนั่นแหละครับ

อีกอย่าง ใช้เครื่อง error 10% กับใช้คน error 25% ใช้เครื่องแล้ว error หายไป 15% นี่ถือว่าเยอะมากเลยนะครับ

นี่ยังไม่รวมถึงการที่ต้องมานั่งหลังขดหลังแข็งยกขึ้นยกลง อีกนะครับ

มันไม่มีคำว่าเปล่าประโยชน์หรอกครับ

ถ้าเริ่มคิดได้ ต่อไปมันก็มีการพัฒนาต่อเนื่องมันก็ทำให้เร็วขึ้นได้

แล้วถ้าไม่เอาเทคโนโลยีมาใช้ มันจะได้ของดีที่สุดเพื่อเพิ่มมูลค่าสินค้าได้ยังไง

ที่เค้าใช้เวลา3เดือนคือสอนให้ระบบมันสามารถคัดแยกอย่างแม่นยำได้ครับ โดยใช้รูปกว่า7000ในการอ้างอิง ส่วนตอนมันคัดแยกแตงกว่ามันสามารถให้ผลลัพธ์ได้เลยภายในเวลาไม่ถึงวิ

มันก็ทีละขั้นไปสิครับ ตอนนี้เป็นภาพนิ่ง พอได้พื้นฐานแล้ว

ต่อไปก็สามารถขยับขึ้นไปเป็นภาพเคลื่อนไหว

เดี๋ยวไปใช้ parallel ก็ไวขึ้นครับ

ทำไมต้นนึงต้องใช้เวลาทั้งเดือนหรอครับ อีกอย่างมันก็ใช้ทดสอบได้แล้วน่าจะสร้างเสร็จนะ

ai เป็นเรื่องของ software ครับ ปลายทางน่าจะเร็วขึ้นมากๆ ไม่ว่าจะด้วยการทำระบบใส่แตงกวาเอง หรือการเปลี่ยน hardware

ที่เขาใช้เวลานาน 3 เดือนคือถ่ายภาพแตงกวา 7,000 ภาพ เครื่องไม่ได้ใช้เวลาประมวลผลนานขนาดนั้น

มันก็เหมือนกับที่อดัม สมิธ (Adam Smith) ว่าไว้ว่า
การแบ่งงานกันทำของแรงงาน นำไปสู่การประดิษฐ์คิดค้นเครื่องจักร
เพราะงานของคน จะถูกซอยออกมาเป็นกระบวนการย่อย ๆ
จากนั้น กระบวนการย่อย ๆ เหล่านี้ จะมีการนำเครื่องจักรมาใช้ทำงานแทนคน
และมันจะถูกปรับปรุงประสิทธิภาพให้ดีขึ้นต่อไปเรื่อย ๆ

พ่อ ยกลังแตกกวามาวาง
แม่นั่งคิด + คัดแยก + หยิบลงตะกร้าคัดแยก
ลูก มาตรวจเช็คแตงกวาที่ถูกแยกประเภทอีกที

กลายเป็น

ลูกคิดค้นเครื่องจักรแยกประเภทแตงกวา
พ่อ ยกกองแตกกวาใส่เข้าไปในระบบ
ระบบสายพาน ดึงแตงกวาวิ่งเข้าไปในระบบคัดแยก (แทนมือแม่)
กล้อง เก็บข้อมูลเพื่อคัดแยก (แทนตาแม่)
ชุดประมวลผล ใช้ในการแยกแยะแตงกวา (แทนสมองแม่)
ตัวผลัก ผลักแตงกวาชนิดต่าง ๆ เข้าตะกร้าตามหมวดหมู่ของมัน (แทนมือแม่)
ลูก เหลือหน้าที่ตรวจ QC

ส่วนแม่จะว่าง ไปทำอย่างอื่นแทนได้ หรือ ไม่ก็ไปพักผ่อน

ช่วงแรก ๆ ที่ประดิษฐ์เครื่องจักรออกมา เครื่องมันอาจจะเงอะ ๆ งะ ๆ บ้าง (เป็นกันทุกเครื่อง)
แต่พอมันถูกปรับปรุงประสิทธิภาพขึ้นไปเรื่อย ๆ ผลิตภาพมันก็จะสูงขึ้นไปเรื่อย ๆ

ตัวอย่างจากประวัติศาสตร์ ก็อย่างเช่น
เครื่องปั่นด้าย
ในสมัยโบราณ แรงงานคนต้องนำขนสัตว์ หรือ ใยจากพืช ไปปั่นตรงหน้าขาตัวเองเพื่อให้ออกมาเป็นด้าย
ต่อมาก็มีคนประดิษฐ์ไม้ปั่นด้ายขึ้นมา
จากนั้นก็กลายเป็นกงล้อปั่นด้ายแบบพลังมือหมุน
จากนั้นก็กลายเป็นกงล้อปั่นด้ายแบบพลังเท้าเหยียบ
จากนั้นก็เครื่องปั่นด้ายอัตโนมัติ พลังมือ
ตามมาด้วย เครื่องปั่นด้ายอัตโนมัติ พลังไอน้ำ
ตอนนี้ที่อังกฤษ เป็นระบบอัตโนมัติ ควบคุมด้วยคอมพิวเตอร์ทั้งกระบวนการไปหมดแล้ว
(จากเครื่องจักรที่มีประสิทธิภาพต่ำมาก ๆ ค่อย ๆ พัฒนากลายมาเป็นเครื่องจักรที่มีประสิทธิภาพสูงมาก ๆ)

หรืออย่างเครื่องจักรไอน้ำ
เครื่องรุ่นแรก ๆ ประสิทธิภาพก็ต่ำ ใช้ไปเสี่ยงระเบิดตูมตาม
รุ่นถัด ๆ มา ความเสี่ยงเรื่องเครื่องระเบิดก็ลดลง แต่ก็ใช้เชื้อเพลิงสิ้นเปลืองมาก ๆ
พอมันถูกปรับปรุงต่อไปอีก ท้ายที่สุดก็มาลงตัวที่เครื่องจักรไอน้ำของเจมส์ วัตต์
(จากเครื่องจักรที่เงอะ ๆ งะ ๆ ประสิทธิภาพต่ำมาก ๆ ก็ค่อย ๆ พัฒนากลายมาเป็นเครื่องจักรที่มีประสิทธิภาพที่สูงมาก ๆ)

ตอนนี้ เครื่องแยกแตงกวา มันก็เหมือนกับอยู่ในขั้นตอนทำต้นแบบอยู่
พอเขาจัดรูปแบบได้ลงตัว + อัพเกรดอุปกรณ์ให้รองรับงานสเกลใหญ่ ๆ ได้
ลองนึก ๆ ดูว่าความเร็วมันจะมากขนาดไหน
แถมทำงานไม่มีเหน็ดไม่มีเหนื่อยอีกด้วย

นอกจากนี้ คนที่คิดเครื่องจักรสามารถ
1.นำเครื่องจักรไปใช้ เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในฟาร์มของตนเอง
2.ถ้าตนเองไม่มีฟาร์ม ก็สามารถนำไปเปิดเป็นบริษัทที่ขายเครื่องจักรก็ได้
เหมือนกับที่เจมส์ วัตต์ประดิษฐ์เครื่องจักรไอน้ำรุ่นปรับปรุง จากนั้นก็เปิดบริษัทกับหุ้นส่วน ขายเครื่องจักรนี้จนร่ำรวยมหาศาลไปเลย

ก่อนจะส่งรูปต่อไปยังระบบปราสาทเทียมที่มีขนาดใหญ่ขึ้น

ปราสาทเทียม ?

ถ้าใน Scale เล็ก (ที่เจ้าของนั่งคัดแยกเองหรือมีลูกจ้างไม่กี่คน) อย่างน้อยๆ มันก็เปิดทิ้งไว้ทั้งคืนได้นะครับ คนก็ไปนอนพัก ตื่นเช้ามายกลังขึ้นรถได้เลย

ค่าแรงแพงด้วยครับ

ถ้าทำระบบ feed อัตโนมัติได้ (ซึ่งเป็นอีกเรื่องนอก scope ของ AI) ผมว่าก็ไม่ช้านะครับ อันนึงไม่กี่วินาที ชั่วโมงนึงน่าจะได้หลายร้อย